12 grudnia 2014 roku uczestniczyłem w obchodach 33.rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego,zorganizowanych przez dyrekcję,nauczycieli i uczniów Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Krypnie,powiat moniecki. W swoim wystąpieniu skierowanym do społeczności szkolnej oraz gości,wśród których obecni byli przedstawiciele białostockiego Stowarzyszenia Więzionych,Internowanych i Represjonowanych przypomniałem wydarzenia towarzyszące haniebnej decyzji władz komunistycznych PRL z 13 grudnia 1981 roku,kiedy działając w interesie obcego mocarstwa reżim gen. Wojciecha Jaruzelskiego wydał wojnę własnemu narodowi,by zdławić jego dążenia do wolności i poszanowania praw człowieka. Pozwoliłem sobie również na własne wspomnienia biograficzne odwołując się do wydarzeń grudniowych na Uniwersytecie Gdańskim,gdzie w tym czasie studiowałem,działałem w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów i brałem udział w strajkach środowisk akademickich,które były formą protestu przeciwko komunistycznemu zniewoleniu.
Uczniowie z Gimnazjum i Szkoły Podstawowej w Krypnie pod kierunkiem swoich nauczycieli przygotowali niezwykle wartościowy i bogaty w patriotyczne treści program artystyczny nawiązujący do stanu wojennego i walki pokolenia „Solidarności” z komunistycznym totalitaryzmem.
Chcąc wyrazić nauczycielom i uczniom swoją głęboką obywatelską i poselską wdzięczność za mądrze i odpowiedzialnie realizowane wielkie dzieło wychowawcze,w Księdze pamiątkowej Szkoły napisałem,że dopóki polskie szkoły mają takich nauczycieli i takich uczniów jak Gimnazjum i Szkoła Podstawowa w Krypnie,możemy być spokojni o to,że jak Polska nie zginęła,tak nigdy nie zginie.
